Beverley: Minster Church of St John the Evangelist
In de kerk bevindt zich het graf van John of Beverley. Hij was aartsbisschop van York en de stichter van het klooster in Beverley. Hij stierf in 721. John had een reputatie opgebouwd als een sober en godsdienstig man. Na zijn dood zouden miraculeuze genezingen op zijn voorspraak hebben plaatsgevonden en hij werd in 1037 heilig verklaard. De kerk werd uitgebreid en zijn graf werd het reisdoel van veel bedevaartgangers. Zelfs toen zijn schrijn na plundering was verdwenen bleven pelgrims in grote getale komen.
In de 18e eeuw was de Minster ernstig in verval geraakt en hebben er verschillende ingrijpende restauraties plaatsgevonden.
De huidige kerk dateert uit de periode 1220 en 1420. In tegenstelling tot de meeste kathedralen is de bouw niet vanuit het westen gebouwd maar is vanuit het oostelijk deel gestart. Koor en transepten zijn Early English, het schip Decorated en de zeer fraaie westgevel Perpendicular.
Waar kun je op letten:
- Koorbanken met schitterende versieringen. In de koorbanken zijn vooral de “misericords” bijzonder. Het zitgedeelte kon omhoog worden geklapt als de monnik moest staan. Aan de onderzijde van het zitgedeelte kwam een “steun” tevoorschijn. Waar de vermoeide monnik tegenaan kon rusten. In Beverley (evenals in Ripon) zijn deze steunen prachtig in hout uitgesneden kunstwerkjes geworden
- Aan de noordzijde van het middenschip zijn op de pilaren opvallende stenen figuren van muzikanten aangebracht
- Het koorhek (rootscreen) en het orgel zijn pas in de 19e eeuw, tijdens de restauratie van de minster, geplaatst
- In de kooromgang, rechts van het altaar, staat de zogenaamde “Fridstool”. Reeds in de 10e eeuw verleende de Saksische koning Athelstan aan het bisdom Beverly het recht misdadigers in de kathedraal onderdak te verschaffen. Wie erin slaagde om op tijd op de fridstool plaats te nemen verkreeg voor een periode van 30 dagen kerkelijk asiel.
Behalve de minster is er nog een andere indrukwekkende gotische kerk in Beverley: St Mary’s. Als je daar meer over wilt weten, open dan onderstaande link en bekijk de documentaire “Two Churches, One Town” over deze beide bijzondere kerken.
https://beverleytwochurches.co.uk/
De Anglicaanse Kerk
Koning Hendrik VIII ( hij was koning van 1509 – 1574) speelt een bepalende rol in de overgang van de Rooms Katholieke Kerk naar de Anglicaanse Kerk. Waar de paus Hendrik nog in 1521 de titel “Defender of the Faith” geeft als voorvechter van het Rooms Katholieke geloof, besluit hij om in 1532 de katholieke kerk te verlaten en zichzelf aan het hoofd te plaatsen van de Church of England ofwel de Anglicaanse kerk. In 1534 wordt hij door het Engelse parlement uitgeroepen tot “Supreme Head of the Church of England”.
De directe aanleiding tot deze rigoureuze stap was het feit dat de paus geen toestemming gaf aan Hendriks wens om van zijn eerste vrouw, Catharina van Aragon, te scheiden en een nieuw huwelijk aan te gaan met Anne Boleyn. Hendrik wilde kost wat kost een zoon die hem op zou kunnen volgen en daarmee het huis Tudor overeind zou houden. Dat alles neemt niet weg dat in die tijd, waarin op het Europese vasteland de reformatie steeds meer aanhang verwierf, er ook in Engeland stemmen klonken die deze kerkhervorming steunden. Heel wat kerkhervormers zijn onder Hendriks koningschap op de brandstapel geëindigd. De afscheiding van de Rooms Katholieke kerk vond plaats in een periode dat er ook in Engeland een voedingsbodem voor verandering bestond.
Na Hendrik VIII wordt de hervorming van de kerk verder uitgewerkt en bestendigd door Edward VI (Hendrik had uiteindelijk zijn mannelijke opvolger gekregen in zijn 3e huwelijk met Jane Seymour. Hij huwde in totaal 6 vrouwen) en Elizabeth I. Een belangrijk onderdeel van de veranderingen was dat de liturgie steeds meer in het Engels plaats vond en ook een Engelse vertaling van de bijbel van de drukpersen verscheen.
In muzikaal opzicht werd in de kerkmuziek afstand genomen van complexe polyfone composities op Latijnse tekst, waarbij stemmen na elkaar inzetten, vaak veel noten op één lettergreep zingen (melisme), en melodische lijnen onafhankelijk door elkaar heen krioelden (Denk aan “Sicut Servus” van Palestrina). In plaats daarvan werden eenvoudiger composities geschreven, in het Engels, met een beperkte toonomvang, in principe één noot per lettergreep en meer gericht op samenklank (Denk aan “If ye love me” van Thomas Tallis).
Op dit moment is King Charles III het hoofd van de Anglicaanse kerk. Er zijn twee aartsbisschoppen die in de naam van de koning de belangrijkste gezagsdragers zijn. Dat is op de eerste plaats Justin Welby, aartsbisschop van Canterbury en daarna aartsbisschop Stephen Corttrell van York.